Wat een wonderlijke avond in de trouwzaal van het oude gemeentehuis.
Onder de vlag van de SPV heeft een groep van 30 portliefhebbers genoten van Portugal mooiste en lekkerste drankje.
Met dank aan een aangepaste alcoholbeleid (laatste kunststukje van oude locatie manager Peter van der Knaap) en de bereidwilligheid van de dames Joke en ellen die vanavond deze gelegenheid voor ons openstelde. Last but not least mijn eigen meissie die bij iedere Port een mooi hapje had gezocht welke juist de smaak van die specifieke Port zou versterken. 

- Tete de Moine
- Saint agur (meer roomachtige variant van de meer bekende Roquefort)
- Reypenaer VSOP (historische rijping)
- Vacherin Montd'Or
- Geroosterde Amandelen
- Pure chocolade (85%) envoor de iets mildere klanten Chocolade koffiebonen.

Hulde aan de vrijwilligers die voor dit evenement al om 18:00uur aanwezig waren om de voorbereidingen te treffen.
    

Via Sjaak Lolkes de Beer,eigenaar van de bijzonder wijnhandel "de Druiventuin" uit Leiden werden we in contact gebracht met Wim Kooijman.
Wim is de vertegenwoordiger van Kopke Port als ook van het "concurrerende" merk Crasto.

Een eerste line-up van 7 Ports was gemaakt, maar beide heren zijn zo enthousiast dat ze ieder hier hun eigen aanvulling hebben gegeven.
Wim vond het een leuk idee om met een Portugese rode wijn te beginnen terwijl hij zijn inleidende verhaal deed en Sjaak leek het leuk om zo een avond met een wel heel bijzondere Port te finishen. Zijn keuze was gevallen op de 50 jaar oude Vintage (Ruby) Special Edition van Kopke

Verder nog een kleine wijziging in de line-up.
De Quinta do Crasto Late Bottled Vintage Port 2008 was niet meer beschikbaar en werd vervangen door de 2010 versie.


Wanneer men vervolgens opmerkte dat deze dan vast nog iets voordeliger zou zijn kwam bedrogen uit.
2010 is blijkbaar een beter Portjaar wat juist maakt dat deze doch jongere uitgave een hogere prijs draagt, niet dat dat voor ons uitmaakt.

De Avond werd vervolgens in 4 delen opgesplitst.

Deel 1:
De rode wijn gevolgd door de Dry White Port.
Deze laatste gepaard met een bijzonder verhaal over hoe zeldzaam de goede droge witte Ports zijn.
De meeste witte Ports, zeker die je in de supermarkt koopt, zijn zoet, zeg maar te zoet!
Allen de betere slijterijen en wijnhandelaren verkopen deze droge witte Port en dan ook vaak alleen in het najaar.
Deze eerste kennismaking met Port op deze avond viel bij een ieder goed in de smaak.
Persoonlijk kreeg deze Port van mij gelijk een dikke 7.  Een best hoge score in mijn schaal van 1 -10.

Een korte pauze volgde waarbij de glazen geleegd en gespoeld konden worden.
Sjaak en Wim maakte hun ronde om beide glazen vervolgens gevuld te krijgen met de 2 Colheita Ports.
 

Deel 2:
Wim vertelde vol passie over deze Tawny Ports en hoe het verschil ontstaat tussen deze meer koperkleurige klasse Ports en de later te proeven robijnrode Ruby variant welke wij allen als Vintage gaan proeven.
Daarmee wordt dan ook gelijk het onderwerp kleur aangestipt alwaar we dachten een leuke variant op gevonden te hebben in de vorm van kleur vergelijk met het Sikkens ACC systeem bekend van de kleurenwaaiers 2021, 3031, 4041 en nu zelfs 5051.
Voor deze gelegenheid dan ook beslag weten te leggen (Rene bedankt) op een 20-tal 4041 kleurwaaiers voor dit kleurvergelijk.
Een rondje langs de velden leerde mij dat het best moeilijk is om deze transparante vloeistof te koppelen aan een dekkende rode kleurstaal.
De meeste vergelijkingen kwamen uit tussen de C4 en C8 groep voor de Colheita's en A6-B7 voor de Vintage Ports.
De 2000 score voor mij ook een 7 en de 1985 versie een dikke 8.

Deel 3:
Dit deel werd voorafgegaan door hetzelfde ritueel, glazen lege, spoelen en weer vullen.
Nu dan ook even weer het uitstapje van Kopke terug naar Crasto met de Late Bottled 2010 en een Vintage 2000 variant.
Opvallend was dat deze Crasto Vintages veel donker en intenser van kleur waren dan de later uitgeschonken Vintages van de firma Kopke.
Dit maakt voor mij ook dat de smaak van met name de Late Bottled 2010 veel ruwer was en zelfs een beetje te veel gekruid. Kwam dan ook niet verder dan de score 6.
De 2000 variant was alweer een stuk toegankelijker en landde tussen de 7 en 8.
Gelukkig valt er over smaak niet te twisten maar de eerste Crasto's viel bij mij niet goed.

Deel 4:
Dit deel kende een wat langere pauze om ook de rokers even de gelegenheid te geven hunding te doen, de benen te strekken, watervoorraad aanvullen en spuugbakken legen als mogelijk ook een meer persoonlijke sanitaire stop.
De glazen werden nu gevuld met een tweetal Kopke Vintage Ports:
- een 24 jaar oude (1991) en een 30 jaar oude (1985) botteling.  Now we are talking.
Als of er engeltjes over je tong heen fietsen. Eeen hele vette 8.5 en de eerste 9 van de avond, wat een genot.
Sjaak wist met een leuke metafoor de prijs van deze klasse Ports ineenheel ander perspectief te halen.
Je moet helemaal niet naar de prijs kijken maar beter te relativeren en de waarde in € per rijpingsjaar. Op die fiets komen beide varianten op ongeveer € 1.60 per gerijpt jaar.  Koopje dus! J

Hiermee werd de avond dan ook afgesloten, maar niet voordat .......................................|
er een tweetal winnaars was benoemd voor de meest originele naam voor de eerste twee rode Ports.  Fred Meeuwenoord en Jan van Schie waren de gelukkige winnaars van een heerlijk flesje Crasto rode wijn.
Helaas weet ik niet meer goed welke namen de heren hadden verzonnen.  Ik herinner me iets van: Millennium Brown en iets van Douro Autumn Sunset of zo.

Last but not least werd de 50 jaar oude Colheita uitgeschonken vergezeld door de bijna vloeibare Vacherin Mont d'Or welke zich prima liet opscheppen met een stukje stokbrood.

Aan al het goede komt een einde en tijd dus om zachtjes aan op te gaan ruimen.
De open flessen port (met uitzondering van de 1965) mochten leeg en we bedankte alle vrijwilligers die dit evenement mogelijk hebben gemaakt.
Opruimen en wegwezen.  Zo snel ging dat natuurlijk niet en zijn we tot zeker 23:00 uur in de weer geweest om de zaal ook weer aan kant te krijgen.